برای عشق تمنا کن ولی خار نشو


برای عشق قبول کن ولی غرورت را از دست نده


برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو


برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه


برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشکن


برای عشق جون خودتو بده ولی جون کسی رو نگیر


برای عشق وصال کن ولی فرار نکن


برای عشق زندگی کن ولی عاشقونه زندگی کن


برای عشق بمیر ولی کسی رو نکش


برای عشق خودت باش ولی خوب باش

سیرم از زندگی و از همه کس دلگیرم


آخر از این همه دلگیری و غم می میرم





پرم از رنج و شکستن، دل خوش سیری چند ؟


دیگر از آمد و رفت نفسم هم سیرم





هر که آمد، دل تنهای مرا زخمی کرد


بی سبب نیست که روی از همه کس می گیرم





تلخی زخم زبان و غم بی مهری ها


اینچنین کرده در آیینة هستی پیرم





بس که تنهایم و بی همنفس و بی همراه


روزگاریست که چون سایة بی تصویرم





دلم آنقدر گرفته است، خدا می داند


دیگر از دست دلم هم به خدا دلگیرم