سفارش تبلیغ
صبا ویژن
یادداشت های بازمانده
درباره



یادداشت های بازمانده


کیوان محمدی
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم.
آهنگ وبلاگ

گوش کن!

صدا را میشنوی؟

باد شدیدی میوزد

آسمان هم بی قرار شده است

مثل دل کوچک من

دل کوچک من که برای دیدن تو بیقراری میکند

من کنار پنجره نشسته ام

سرم را روی زانوان بی رمقم گذاشته ام

در خانه هیچکس نیست

دلم میخواهد فریاد بزنم و بگویم چقدر دلتنگم.

بگویم که دل دیوانه ام فقط تو را میخواهد و دیگر هیچ...

 

وقتی تورا ندارم هیچ چیز زیبا نیست.

من خسته ام.

دلم آغوش امن تورا میطلبد.

دلم چشم های تو را میخواهد تا در این سیاهی بی پایان راه را گم نکند. 

نازنینم...

ای کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم

نگو که میدانی.

عشق مرا با هیچ چیز نمیتوان اندازه گرفت.

وای که چه روزهای سختی را میگذرانم. 

وای که این لحظه ها انگار هرگز به پایان خود نمیرسند. 

من از حس وجود تو مست میشوم.

سبک میشوم.

میتوانم تا آوج آسمان پرواز کنم. 

تو را که ندارم دنیا برایم قفس میشود

و هیچ دستی برایم آب و دانه نمیریزد.

ای کاش در قفس بودم،

ولی تورا داشتم.

من بدون تو نمیخواهم زندگی کنم.

نمیخواهم زنده باشم.

آه!

دلم گرفته است. 

آسمان هم برای تو بی قرار شده است


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط کیوان محمدی 94/9/12:: 1:28 صبح     |     () نظر